ارائه ی الگوهای معماری مسکن به منظور احیای فضاهای رها شده ی شهری بر مبنای کالبد

امروزه با افزایش بی رویه ی جمعیت و ایجاد تغییراتی در شهرنشینی در جهان و همچنین افزایش نیاز افراد به مسکن ، شاهد اردیاد بی رویه ی توسعه ی شهری افقی و پراکنده ای هستیم که سبب ایجاد حومه نشینی، نابودی زمینهای کشاورزی و رها کردن بافت میان شهری قابل استفاده و تبدیل آن به بافت فرسوده هستیم این در حالی است که زمین های زیادی در درون شهرها از روند توسعه باز مانده و موجب ناکارآمدی نواحی مرکزی شهرها شده اند. از سویی دیگر عدم توجه به نیاز کاربران ، جایگاه اجتماعی آنها و هماهنگی کالبد با بافت شهری سبب آشفتگی در شهر و ناخوانایی و ناهماهنگی فضاهای شهری می شود، از این رو با طراحی در زمین های اراضی رها شده در بافت های متراکم شهری و ارائه ی الگویی مناسب بر مبنای کالبد و بافت آن منطقه ، میتوان به افزایش کیفیت بافت و سیمای شهری کمک شایانی نمود. تحقیق حاضر در زمره ی پژوهش های عملی (Action Research) قرار داشته و جهت جمع آوری و دسته بندی اطلاعات ار روش کمی و آماری در آن استفاده شده است. هدف این پژوهش ، بررسی و ارزیابی این گونه اراضی در سطح مناطق مختلف استان قم به منظور ساماندهی بهتر در به کارگیری این زمینها و ایجاد تعادل بازیافت اراضی رها شده به دلیل ابعاد محدود با تکیه بر ارائه ی الگوی معماری مسکن بر اساس مولفه های کالبدی می باشد.