ارتقاء کیفیت محیط سکونت در مجتمع های مسکونی بلند مرتبه توسط طراحی فضای باز و محوطه این مجتمع ها( نمونه موردی: شهرک بام تهران)

از جمله مشکلات شهر تهران رشد فزاینده جمعیت و ناکافی بودن زیر ساخت ها و خدمات برای پاسخگویی به نیازهای جمعیت در حال افزایش است. از میان راه کارهای ارائه شده به منظور حل این معضل، حرکت از سمت رشد افقی به سوی رشد عمودی که طراحی شهرک ها و مجتمع های مسکونی بلند مرتبه را در پی داشته است توجه بیشتری را به خود معطوف کرده است. در این میان بسیاری از مجتمع های ساخته شده- به خصوص مجتمع های ساخته شده در شهر تهران-لزوما از تمام یا حتی بخشی از معیارهای ایجاد محیط مسکونی مطلوب و اصول مربوط به کیفیت محیط جهت ایجاد رضایتمندی سکونتی در ساکنان برخوردار نیستند. در این پژوهش ابتدا با بیان مفاهیم و تعاریف مربوط به مجتمع های مسکونی بلند مرتبه چارچوب تئوری کلی پژوهش تعیین و پس از مشخص شدن روش تحلیل رگرسیونی چند متغیره سلسله مراتبی به عنوان روش تحقیق پژوهش و طراحی سوالات پرسشنامه بر اساس این روش به تجزیه تحلیل داده های به دست آمده از پرسشنامه ها از طریق نرم افزار spss و ارائه آمارهای توصیفی و استنباطی منتج از پرسشنامه های تکمیل شده در محدوده مورد مطالعه یعنی شهرک بام تهران پرداخته شده است. نتیجه پژوهش نشان داد که میزان رضایت ساکنین محدوده مورد مطالعه از شرایط کیفی محیط سکونت خویش در سطح پایینی قرار داشته و در ادامه به جهت رفع این معضلات به ارائه راهکارها و نتیجه گیری متناسب با متغیرهای تعیین شده و طراحی متناسب با تحلیل های انجام شده جهت ارتقای کیفیت محیط سکونت در محدوده مورد مطالعه پرداخته شده است.