تبیین چارچوب ارزیابی تغییرات شهری مبتنی بر تفکر سیستمی

امروزه تاب آوری شهرها به مفهومی رایج در ادبیات رشته های محیط مصنوع تبدیل شده است. توانایی سازگاری با چالشهای مختلف بدون تغییر اساسی در ساختار ازجمله اهدافی است که در ایجاد شهرهای تاب آور دنبال میشود. در این راستا، به نظر میرسد شناسایی و ارزیابی ساختار و نوع تغییرات در شهرها با توجه به چالش هایی که با آن مواجه هستند، از مولفه های تاثیرگذار در تابآوری شهرها باشد. این پژوهش با هدف ایجاد چارچوبی برای ارزیابی تغییرات شهری به چالش ها و رویکردهای مطرح در این حوزه میپردازد. بدین منظور با بهکارگیری نگاه سیستمی به شهر و اجزای آن، فرایند پژوهش در سه فاز (۱ توصیف سیستم، (۲ شناسایی تغییرات و (۳ توصیف تغییرات پیگیری میشود. چالش های ارزیابی تغییرات در این سه فاز با رویکردهای ( ۱ نظریه سیستم های انطباقی پیچیده، نظریه مرزها، (۲ چارچوب توصیف سیستم شهری (USDF) و ( ۳ چرخه انطباقی پانارشی پاسخ داده میشوند. درنهایت چارچوب ارزیابی تغییرات شهری مبتنی بر سه فاز ذکرشده ارائه میشود.