بازشناختی برتاثیر مبانی فلسفی هایدگر بر نظریات پدیدارشناسی معماری(مورد مطالعاتی: نظریه روح مکان کیریستین نومبرگ شولتز)

پدیدار شناسی به معنای فلسفه مطالعه ساختار تجربه یا آگاهی است. و نخستین بار در قرن هجده لامبرت در کتاب نئوس اورگان از آن نام برد و از سوی دیگر فالسفه مورد استفاده قرار گرفته است، و پایه گذار این جنبش فلسفی ادموندهوسرل در ابتدای سده بیستم میالدی می باشد. مارتین هایدگر، فیلسوف آلمانی قرن بیستم بوده که تاثیرپذیر ی شولتز و برخی معماران از نظری ات او در ارائ ه و تبیین نظریات جدی د معماری، آنها وامدار وی کرده است از این رو هایدگر که ناقد سوبژکتیویسم در تفکر مدرن بود، با روی آوری به شعر شاعران بزرگ آلمان، شعر را بهترین نحو اندیشیدن خواند. و دو تن از پیشگامان معماری پست مدرن، کریستین نوربرگ شولتز با پیروی از رویکرد هایدگر به زبان، شعر، هنر و معماری، تلاش کردند تا نظری ات تازه ای در معماری ارائه کنند و پدیدارشناسی را در ادراک و معماری نشان دهند. روش این مطالعه همچون موضوع آن به توصیف پدیدارشناسی در اندیشه هایدگر و دیدگاه های معماران متاثر از آن و نتایجش در معمار ی می پردازد؛ با این هدف که نشان دهد پدیدارشناسی در معماری چیست و ارتباط مستقیم به عالم هر پدیده و بستر پدیداری آن دارد. می پردازد لذا در این پژوهش سعی گشته با استفاده از روش تحلیل معنا شناختی با کمک از علوم انسانی و هنر به تعریف پدیدارشناسی پرداخته و با استفاده و جمع بندی از تحقیقات صورت گرفته پیشین برای پرسش چیستی نقش پدیدار شناسی معماری پاسخی پیدا کند.