آثار و پیامدهای رشد جمعیتی و مهاجرت بی رویه بر کلانشهرها

از مهمترین متغیرها که در برنامه ریزی به عنوان مبنای محاسبات در نظر گرفته میشود، جمعیت، دگرگونی آن در گذشته، حال و پیش بینی تحولات آن در آینده است. از جمله عوامل تاثیرگذار در کاهش رشد جمعیت در دو دهه اخیر افزایش سطح سواد و تحصیلات افراد به ویژه زنان، گسترش شهرنشینی، صنعتی شدن امور، افزایش هزینه های زندگی، تغییر نگرش و تمایل خانواده ها به ویژه زوج های جوان در کاهش تعداد فرزندان، افزایش سطح بهداشت ، کاهش سطح مرگ و میر(به ویژه مرگ و میر نوزادان)و در نتیجه بالا رفتن امید زندگی هستند که همگی از رهگذر مراحل انتقال جمعیتی در ایران حاصل شده است. و در نتیجه می توان گفت از جمله اینکه توسعه اقتصادی را با مشکل جدی مواجه می سازد. گفته اند که در جمعیتی با رشد صفر بین ۳ تا ۵ در صد درآمد ملی باید سرمایه گذاری شود تا یک در صد در درآمد سرانه به وجود آید. هر گاه جمعیتی سالانه ۳ در صد رشد داشته باشد، تا ۲۰ در صد در آمد ملی باید سرمایه گذاری شود تا افزایشی مشابه در استاندارد های زندگی ایجاد شود، چنین سطح سرمایه گذاری احتمالا امکان پذیر نیست؛ بنابراین کشور های با رشد جمعیت بالا بیشتر از بخش های صنعتی عقب می ماند. پیامد دیگر رشد بی رویه جمعیت بیکاری است. ایجاد اشتغال یکی از مسائل است که دولت ها حتی در کشور های صنعتی و توسعه یافته برنامه ریزی کرده و چه بسی موفق به ایجاد اشتغال نشود بنابراین ایجاد اشتغال کاری ساده ای نیست و این مسئله با رشد زیاد جمعیت سخت تر می گردد. بیکاری خود پیامد های دیگری مانند افزایش جرم و جنایت، روی آوری به گروه های مخالف دولت، و در نهایت کشت مواد مخدر دارد. این عوامل هم دولت را با ناکامی با برنامه های مبارزه با قاچاق مواد مخدر مواجه می سازد و هم پروسه ایجاد اشتغال را با مشکل مواجه می سازد و در نهایت حاکمیت دولت را با رشد گروه های مخالف دولت تهدید می کند. مسئله دیگر رساندن خدمات بهداشتی به شهروندان است. هر شهروند دارای بعضی حقوق طبیعی مانند حد اقل رفاه اقتصادی و امنیت می باشد.