اجرای سازه چادری و تاثیر آن بر فن آوری و معماری سبز با رویکرد زیست محیطی

معماری پایدار یکی از گرایشها و رویکردهای نوین معماری است که در سالهای اخیر مورد توجه عده زیادی از طراحان و معماران معاصر جهان قرار گرفته است. این معماری که برخاسته از مفاهیم توسعه پایدار می باشد در پی سازگاری و هماهنگی با محیط زیست یکی از نیازهای اساسی بشر در جهان کنونی است. در این میان قدمت سازه های غشایی که به آن سازه چادری، پارچه ای یا پاشامی هم گفته می شود، به دوران اولیه حیات بشر که انسان ها برای محافظت در برابر باد، باران و آفتاب در سایبان چادری استفاده می شد می رسد. طراحی سازه های چادری روندی پیچیده است، این پیچیدگی به دلیل واکنش پیچیده بافت روکش دار پارچه به بارهای دو محوره در داخل صفحه است. رفتار غیر خطی متریال، جابه جایی های بزرگ و استفاده از عملکرد غشایی برای تحمل بارها به رویکردی اساسا متفاوت در طراحی سازه ای در مقایسه با سازه های پوشاننده متداول نیاز خواهد داشت. در این راستا ارتقاء سطح علمی و تخصصی جامعه مهندسی کشور و آشنایی با سیستم ها و مصالح جدید ساختمانی امری اجتناب ناپذیر می باشد. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اجرای سازه چادری و تاثیر آن بر فن آوری و معماری سبز با رویکرد زیست محیطی با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد هدف از ایجاد ساختمانهای سبز بهبود یافتن آب و هوا ، جلوگیری از اتلاف انرژی مصرف شده جهت سرمایش و گرمایش و جلوگیری از اثرات منفی ساخت و ساز بر محیط زیست است. قبل از هر چیز که یک ساختمان سبز خلق شود مانند هر چیز دیگر به یک خالق احتیاج دارد . این موضوع یعنی ایجاد ساختمان سبز به سلامت فردی که در آن و در محیط اطراف آن زندگی می کند کمک خواهد کرد و از او پشتیبانی خواهد کرد و از او پشتیبانی خواهد کرد و باعث رضایت مندی و سودمندی آنان خواهد شد.