بررسی روند تغییر نفوذپذیری درسنگ کربنات با تزریق دی اکسیدکربن

انتشار گازهای گلخانه ای از CO۲ و سایر گازهای گلخانه ای به عنوان اصلی ترین عامل در گرم شدن کره زمین و تغییر اوضاع شناساییشده است. ضبط و ذخیره سازی کربن به عنوان استراتژی کلیدی برای دکربونیزه شدن بخش های برق و صنعتی در نظر گرفته شده است.تخمین زده می شود که این روش به تنهایی می تواند تقریبا ۲۲ ٪به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۵۰ کمک کند و محرومیتاز آن می تواند باعث افزایش ۷۰٪ در هزینه جهانی برای دستیابی به اهداف کاهش انتشار آن شود. ویژگی های اصلی گزینه ذخیره سازیCO۲ کاهش خالص انتشار CO۲، افزایش ظرفیت ذخیره سازی مخزن ،جداسازی طولانی مدت CO۲ (حداقل چند صد سال)، صرفه جوییاقتصادی و به حداقل رساندن تاثیرات زیست محیطی است. یکی از روش های ذخیره سازی دی اکسیدکربن، نگهداری آن در مخازن کربناتیاست که البته بیشتر برای بهبود عملیات بازیابی نفت ازمخازن نفتی استفاده میشود. مخازن کربنات ۶۰٪ سهم ذخایر جهانی نفت را به خوداختصاص می دهند و فرآیند - بازیابی نفت با CO۲ در این مزارع کربنات برای بازیابی و نگهداری روغن (نفت) بسیار موثر است. مصالحتشکیل دهنده مخازن دارای سنگ کربنات در مواجه با دی اکسیدکربن بسیار واکنش پذیرند. واکنش های ژئوشیمیایی بین مایعات و سنگ هایکربناتی می تواند تخلخل و نفوذپذیری را در هنگام جاری شدن سیل CO۲ تغییر دهد ، که ممکن است به طور قابل توجهی بر تزریق،یکپارچگی چاه و بازیافت روغن تاثیر بگذاردعلاوه بر این ، واکنش های معدنی می توانند شکستگی و جوش هایی ایجاد کنند که می تواندباعث ایجاد مشکلات انطباق تزریق شود اگرچه این موضوعات به خوبی شناخته شده است ، در مورد تاثیر کلی واکنش های ژئوشیمیایی برنفوذپذیری و تزریق سیل CO۲ در مخازن سنگ کربنات، نظرات مختلفی در ادبیات وجود دارد.