مدل سازی تغییرات کاربری اراضی با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک با استفاده از تکنیک LCM (منطقه مورد مطالعه: دشت مهیار تا جنوب شهر اصفهان)

در دهه های اخیر رشد سریع شهرها در کشورهای مختلف یک مسئله بسیار جدی شده است. هدف پژوهش تغییرات رشدشهری در منطقه مورد مطالعه با استفاده از مدل LCM در بازه ی ۱۰ ساله می باشد. برای این منظور ابتدا، معیارهای موثر در این فرآیند از سازمان های مربوطه جمع آوری، آنالیز و آماده سازی شده اند. جهت مطالعه تغییرات از دو دوره تصاویرلندست مربوط به سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۹ به ترتیب مربوط به سنجنده های TM و OLI استفاده شد. طبقه بندی تصاویر با استفاده از الگوریتم حداکثر احتمال ۱ طبقه بندی شد. ضریب کاپا محاسبه شده برای تصویر ۲۰۰۹، ۸۱ درصد و برای تصویر ۲۰۱۹، ۸۹ درصد برآورد گردید. برای ارزیابی و طراحی تغییر پوشش زمین از مدل LCM در این پژوهش استفاده گردید. بعد از انتخاب زیر مدل ها (تبدیل زمین بایر به شهر و زمین بایر به پوشش گیاهی) و طبق متغییرهای مستقل انتخاب شده (فاصله از جاده، فاصله از سکونتگاه ها، فاصله از رودخانه ها، فاصله از گسل و فاصله از قنات)، مدل سازی پتانسیلکاهش پوشش گیاهی با روش رگرسیون لجستیک انجام گردید. ارزیابی نتایج حاصله در این پژوهش بوسیله مشخصه نسبیROC مورد سنجش قرار گرفت که به ترتیب مقدار ۰/۷ و ۰/۷۳ را برای مدلسازی تغییرات کاربری اراضی تعیین گردید که بیانگر قابلیت زیاد مدل برای توصیف تغییرات و تعیین مناطق مستعد تغییر بوده است که بیشترین تغییرات در شمال شرقی دشت مهیار و منطبق با مناطقی است که افت آب زیر زمینی در حالت حداکثر قرار دارد.