بررسی مسئله استقرار سرویس های اینترنت اشیاء برای کاربردهای بهداشت و درمان مبتنی بر رایانش مه

در طی دهه گذشته، رایانش ابری به عنوان یک فناوری توانمندساز اینترنت اشیاء بسیار مورد توجه قرار گرفته است، با این حال افزایش تعداد دستگاه هایاشیاء و ارتباطات آنها با ابر راه دور منجر به افزایش سربار شبکه و سربار کارگزارهای ابری گردیده و مشکلاتی از جمله تاخیر غیرقابل قبول را در کاربردهای بلادرنگ و حساس به زمان و مانند بهداشت و درمان موجب میشود. رایانش مه، یک مدل محاسباتی مکمل با استقرار منابع محاسباتی در موقعیت هایی نزدیک به لبه شبکه می تواند به طور قابل توجهی مشکلات رایانش ابری را کاهش دهد. با توجه به ویژگی های خاص منابع مه (ناهمگونی، محدودیت و پویایی)، استقرار سرویس به عنوان یکی از زیرحوزه های مدیریت منابع، تاثیر قابل توجهی بر مصرف پهنای باند، تاخیر و بهرهوری منابع دارا میباشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی مسئله استقرار سرویس های IoT در رایانش مه و مرور روش ها و تکنیک های ارائه شده با هدف پاسخگویی به این سوال است که آیا روشهای ارائه شده، الزامات کاربردهای بهداشت و درمان را لحاظ نموده اند؟ بررسی ها نشان داد که مسائل این حوزه بیشتر به صورت تک هدفه بررسی شده اند، به علاوه معیارهای مقیاس پذیری و حریم خصوصی که از الزامات مهم این کاربردها میباشند، در مطالعات کمی مورد توجه قرار گرفته است.