الگوی تعاملی خودکارآمدی پژوهشی و کیفیت زندگی و رضایت از تحصیل در ارتباط با انگیزه پژوهشی دانشحویان (مطالعه موردی دانشجویان علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه تهران)

پژوهش حاضر با هدف ارائه الگوی ساختاری خودکارآمدی پژوهشی، کیفیت زندگی، رضایت از تحصیل در ارتباط با انگیزه پژوهشی انجام شده است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. با استفاده از روش نمونه گیری طبقهای ۱۶۲ نفر از دانشجویان علم اطلاعات و دانش شناسی دانشگاه تهران ( به طور تصادفی جهت مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده های پژوهش از چهار پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی پژوهشی،رضایت از تحصیل، کیفیت زندگی و انگیزش پژوهشی استفاده شد. داده های تحقیق پس از جمع آوری بااستفاده از نرم افزارهای آماری Lisrel وSPSS تحلیل شدند. نتایج الگویابی معادلات ساختاری نشان داد که اثر خودکارآمدی پژوهشی بر انگیزش پژوهشی، رضایت از تحصیل و کیفیت زندگی مثبت و معنادار بود. نقش میانجی رضابت از تحصیل در رابطه بین خودکارآمدی پژوهشی و انگیزش پژوهشی مثبت و معنادار بود. نقش میانجی کیفیت زندگی در رابطه بین خودکارآمدی پژوهشی و انگیزش پژوهشی معنادار نبود. در نتیجه برای اینکه بتوان انگیزش پژوهشی دانشجویان را افزایش داد، میبایست به خودکارآمدی پژوهشی، رضایت از تحصیل و کیفیت زندگی دانشجویان توجه کرد.