اثر کوید- ۱۹ در ایفای تعهدات قراردادی: انحلال قرارداد و سقوط تعهد یا تعلیق

گسترش ویروس کوید- ۱۹ روابط حقوقی اعم از روابط بین دولت و شهروندان و روابط خصوصی و قراردادی بینشهروندان را متاثر کرده است. از همین رو در برخی از قراردادها به صورت مجزا طرفین قرارداد به بیماری مسری دربند فورس ماژور اشاره میکنند که این موضوع باعث می شود قرارداد در صورت وقوع و بروز بیماری مسری از حقوققانونی طرفین محافظت کند. مقاله حاضر درصدد است با توجه به شرایط فعلی و وضعیت موجود برای بررسی اینموضوع که، نقش کوید ۱۹ در تعهدات قراردادی چگونه است. نتیجه می گیریم، کوید ۱۹ را نمیتوان جزء آن بیماری-هایی قلمداد کرد که دفاع مشروع در برابر فرد مبتلا به آن بیماری را دارد، مباح تلقی نمود. البته در این مورد باید بهصورت نسبی به اوضاع و اوحوال دفاع کننده نگاه کرد. کوید ۱۹ اگر ناشی از تقصیر متعهد نباشد و قابل پیش بینینباشد و امکان مقابله با آن نیز وجود نداشته باشد، فورس ماژور محسوب می شود. در مانحن فیه اگر اجرای تعهد به قیدمباشرت متعهد نباشد یا اینکه شرط اجرای تعهد از نوع شرط فعل باشد، بیماری کوید ۱۹ مانع اجرای تعهد نخواهدشد بلکه اجرای تعهد از طرف ثالث بخرج متعهد خواهد بود. همچنین بیماری کوید ۱۹ در تعهدات با موضوع وحدتمطلوب اگر فورس ماژور تلقی شود موجب انفساخ قرارداد خواهد شد اما در تعهدات با موضوع تعدد مطلوب اگر مانع یابیماری کوید ۱۹ موقتی باشد برای متعهدله دو راه وجود خواهد داشت که معامله را فسخ کند یا در انتظار بهبودیبیماری متعهد صبر و تعهد انجام بگیرد. در خصوص تعلق خسارات یا عدم تعلق خسارات نیز لازم بذکر می باشد که درمبحث نقض تعهد اگر منشاء نقض فورس ماژور تلقی شود موجب معافیت متعهد از خسارات نقض تعهد می شود.