بررسی نقش تاب آوری بر بهزیستی ذهنی و رابطه آنها با خودکارآمدی

پژوهش حاضر باهدف تبیین نقش تاب آوری بر بهزیستی ذهنی و رابطه این دو متغیر با خودکارآمدی مددیاران خانه سالمندان کهریزک انجام شده است. روش پژوهش توصیفی و همبستگی و روش تحلیل از نوع مدل معادلات ساختاری است. جامعه آماری پژوهش را مددیاران خانه سالمندان به تعداد ۱۷۵ نفر تشکیل داده است که با روش نمونه گیری تصادفی ساده، حجم نمونه ۱۲۰ نفر تعیین شد. از پرسشنامه تاب آوری با پایایی(۰/۹۵ )، پرسش نامه خودکارآمدی با پایایی((۰/۹۱ و پرسش نامه بهزیستی ذهنی با پایایی((۰/۹۱ برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج آزمون تی تک گروهی نشان داد، میانگین تاب آوری مددیاران پایین تر از حد متوسط و میانگین خودکارآمدی و بهزیستی ذهنی آنان بالاتر از حد متوسط بوده است. مدل یابی معادلات ساختاری با شاخص های برازش تایید شد و نشان داد تاب آوری بر بهزیستی ذهنی تاثیرگذار بودهاست. نتایج همبستگی نشان داد، پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن به عنوان مولفه تاب آوری و عاطفه مثبت به عنوان مولفه بهزیستی ذهنی با خودکارآمدی رابطه داشته است. نهایتا، رگرسیون گام به گام حاکی از پیشبینی خودکارآمدی توسط مولفه پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن و همچنین بهزیستی ذهنی توسط مولفه های معنویت و پذیرش مثبت عواطف/ روابط ایمن متغیر تاب آوری بوده است.