اثر بخشی آموزش گروهی مادران مبتنی بر خانواده درمانی ساختاری بر وابستگی کودکان به بازی های رایانه ای

سلامت روان اعضای خانواده به خصوص کودکان در صورت وجود تعاملات سالم در این تشکل طبیعی رقم میخورد . رشد اخلاقی به عنوان جنبه بسیار مهمی از رشد میتواند از طریق بازیهای رایانه ای تحت تاثیر قرار بگیرد، از سوی دیگر، اعتیاد به بازیهای رایانه ای سبب به خطر افتادن سلامت فیزیکی و روانی، کاهش مهارتهای اجتماعی، انزوا و گوشه گیری دانش آموزان می شود. لذا در این پژوهش به اثر بخشی آموزش گروهی مادران مبتنی بر خانواده درمانی ساختاری بر میزان وابستگی کودکان به بازیهای رایانه ای پرداخته شده است. جامعه مورد مطالعه این پژوهش مادران دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی (پایه اول تا سوم) شهرستان قرچک دبستان شهید عباس داورزنی در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ می باشند. برای سنجش میزان وابستگی فرزند به بازیهای رایانه ای از پرسشنامه ۱۰ سوالی محقق استفاده شده است. نتایج برای گروه آزمایش که در ۶ جلسه مورد آموزش خانواده درمانی ساختاری، برای کاهش وابستگی فرزند به بازیهای رایانه ای قرار گرفتند، کاهش میانگین وابستگی کودک به بازیهای رایانه ای براساس اظهارات مادران مورد آموزش را نشان میدهد و مقادیر میانگین نمرات وابستگی به بازیهای رایانه ای از ۲۵ به ۲۱/۲۰ گویای موثر بودن روش ساختاری درمانی ارایه شده توسط مادران بوده که در جلسات آموزشی و مداخله به مادران مورد پژوهش تاکید شده است. همچنین، مقدار عدد اتا برای متغیر وابستگی فرزند به بازیهای رایانه ای ۴۶ درصد بدست آمده است، بدین معنی که به ترتیب ۴۶ درصد از تفاوت های فردی مولفه ی متغیر "وابستگی فرزند به بازیهای رایانه ای" به دلیل عضویت در گروه تحت آموزش بوده است.نتایج نشان دهنده ی تاثیر مثبت و معنیدار برنامه ی آموزش خانواده درمانی ساختاری بر مادران بوده است، با توجه به نتایج، مشاهده میشود که رابطه ی مادر با کودک بهبود یافته و از میزان وابستگی کودک به بازیهای رایانه ای نسبت به گروه کنترل کاسته شده که این موضوع بدلیل افزایش صمیمیت، وابستگی و نزدیکی فرزند به مادر بوده است.