رویکرد فقه اسلامی در مواجه با بلایای طبیعی همچون کرونا

بلایای طبیعی را می توان به دودسته حوادث طبیعی مانند زلزله وحوادث انسانی تقسیم بندی کرد . در حوادث انسانی، سلامت جسمی انسانها در معرض خطر قرار می گیرد . شیوع انواع بیماری های واگیر دار از جمله این گونه بلایای طبیعی است.در فقه اسلامی، دیدگاه غالب برخورد عقلانی با رعایت مسائل بهداشتی وپزشکی وپیروی از دستورات پزشکان است .این رویکرد با استناد به قواعد فقهی مانند قاعده لاضرر و حرمت همکاری بر پلیدی و تعدیوبا استناد به روایاتی از پیامبر اکرم(ص) وامامان معصوم،راه حل بیماری های همه گیر مانند کرونا را قرنطینه ورعایت فاصله اجتماعی می داند.البته در نگرش بنیادگرایانه، دو جریان موازی وجود داشت، یکی جریان سنتی مدعی "طب اسلامی" و دیگری جریان "سیاسی" که با دیدگاه سیاسی به این پدیده می نگریست.اکثریت روحانیون جریان سنتی "غیرسیاسی" با تردید و تاخیر اندکی به جریان"خردگرایانه" پیوسته و توصیه های بهداشتی را لازم الاجراءدانستند.درعین حال کسانی بودند که رعایت مسائل بهداشتی را توصیه نمی کردند.اما با گسترش بیماری وخطرات ناشی از آن ،این دیدگاه چندان مورد توجه واقع نشد.