بررسی عملکرد و اجزای عملکرد شنبلیله در کشت مخلوط با رازیانه تحت تاثیرکودهای زیستی و اسید هیومیک

به منظور بررسی اثرات کودهای آلی و زیستی بر عملکرد کمی و کیفی شنبلیله در الگوهای مختلف کشت مخلوط بارازیانه، آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ۱۳۹۸ به اجرادرآمد. تیمارهای آزمایش شامل مصرف کود آلی (هیومیک اسید)، مصرف کود زیستی (ازتوبارور ۱، فسفر بارور ۲ و پتابارور ۲) و عدم مصرف کود و پنج الگوی کاشت شامل کشت مخلوط یک ردیف رازیانه+ دو ردیف شنبلیله، دو ردیفرازیانه+ چهار ردیف شنبلیله، دو ردیف رازیانه+ دو ردیف شنبلیله و کشت خالص دو گونه بود. صفات مورد مطالعه شاملارتفاع بوته، تعداد نیام در بوته، تعداد دانه در نیام و عملکرد دانه بودند. نتایج نشان داد که الگوی کشت و منابع کودی برکلیه صفات مورد بررسی شنبلیله اثر معنیدار داشت. بیشترین ارتفاع بوته از کشت مخلوط با نسبت چهار ردیف شنبلیلهبا دو ردیف رازیانه تحت تاثیر کاربرد کود زیستی به دست آمد، اما تعداد نیام در بوته و تعداد دانه در نیام شنبلیله درکشت مخلوط نسبت به کشت خالص کاهش یافت. حداکثر عملکرد دانه (۱۲۳۹/۶۶ کیلوگرم در هکتار) در کشت خالص شنبلیله تحت کاربرد کود زیستی و کمترین مقدار عملکرد دانه (۴۳۶/۶۷ کیلوگرم در هکتار) در کشت مخلوط یک ردیف شنبلیله و یک ردیف رازیانه در شرایط عدم مصرف کود به دست آمد.