شگردهای تمثیل سازی در رمان رودخانه واژگون اثر ژان کلود مورلوا

تمثیل یکی از پرکاربردترین ابزارهایی است که از دیرباز برای تعلیم و تربیت مورد استفاده قرار می گرفته است. خداوند در کتاب های آسمانی اش، پیامبران در وعظ و رهنمون سازی و مربیان و معلمان در انتقال مفاهیم و آموزش تمثیل را به کار برده و می برند تا با شیوه های غیرمستقیم و تاثیرگذار با مخاطبانشان ارتباط گیرند.در پژوهش حاضر سعی بر آن بوده تا ابتدا به کشف تمثیل های به کار رفته در رمان نوجوان رودخانه واژگون اثر ژان کلود مورلوا پرداخته شود؛ سپس ساختار، روش و تکنیک های تمثیل سازی در آن مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله ضمن معرفی تمثیل روایی- تربیتی این نتایج به دست آمد که مورلوا از چهار شیوه برای تمثیل سازی بهره برده است. از جمله: هم ساختی، برجسته سازی زبان و ابهام در سخن، درگیر کردن حواس پنجگانه در تثبیت وقایع ضمیر ناخودآگاه، بهرمندی از شخصیت های اسطوره ای و کهن الگوها. تمثیل های به کار رفته در رمان رودخانه واژگون، بسیار عمیق و تاویل پذیرند تا جایی که ذهن انسان در برابرشان سلاح هوشیاری اش را زمین می گذارد و با فعال شدن ضمیر ناخودآگاه، تمثیل را درک می کند؛ همین مسئله باعث می شود تا مخاطب نوجوان با خواندن آن همذات پنداری بیشتری با شخصیت اصلی داستان داشته باشد و علاوه بر تلذذ، آن را الگوی خود قرار دهد.