اثربخشی بازی درمانی بر اساس رویکرد شناختی- رفتاری بر رشد اجتماعی کودکان ۵ و ۶ سال دارای مشکلات عاطفی

زمینه و هدف : رشد اجتماعی مهمترین جنبه وجود هر شخص است. چرا که فرض بر این است که کودکان بدون رشداجتماعی و داشتن مهارت های لازم قادر نیستند در تعامل اجتماعی با سایرین وظایف خود را انجام دهند. هدفپژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی بر اساس رویکرد شناختی و رفتاری بر رشد اجتماعی کودکان دارایمشکلات عاطفی بود.روش: طرح پژوهش حاضر نیمه آزمایشی، پیش آزمون- پس آزمون، با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را کودکان ۵ و ۶ ساله دارای مشکلات عاطفی شمال تهران و مراجعه کننده به مرکز پایش کودک خانواده ایرانی تشکیل دادند.روش نمونه گیری مبتنی بر هدف (هدفمند) بود. به این صورت که از بین کودکان مراجعه کننده به مرکز پایشکودک خانواده ایرانی که دارای مشکلات عاطفی بودند و با استفاده از مقیاس رشد اجتماعی وایلند و آزمون بینایی-حرکتی بندرگشتالت، ۴۰ کودک که دارای نشانه های رشد اجتماعی ضعیف بودند انتخاب و سپس به شیوه تصادفیدر دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۲۰ کودک) جایگزین شدند. کودکان گروه آزمایش تحت برنامه بازی درمانیشناختی رفتاری قرار گرفتند ولی گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. پس از پایان مداخله از هر دو گروهآزمایش و گواه، پس آزمون انجام گرفت.یافته ها: از آنجایی که مفروضه یکسانی واریانس ها و همگنی شیب خط رگرسیون رعایت نشده بودند، داده ها به جایتحلیل کواریانس با استفاده از آزمون t استیودنت (مقایسه میانگین های دوگروه مستقل) مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت که نایج نشان داد به طور کلی بازی درمانی شناختی رفتاری در افزایش رشد اجتماعی در کودکان تاثیرمعنادار داشته است.نتیجه گیری: بازی درمانی شناختی رفتاری میتواند با مشارکت کودکان در فعالیت های گروهی و بازی با همسالانموجب رشد اجتماعی آن ها شود.