بررسی شمایل حضرت یوسف و سلیمان (ع) در بناهای شیراز

کاشی کاری یکی از شیوه های نقش پردازی آرمان گرایانه در تزئینات معماری سنتی ایران است. در دوره قاجار، نقشینهکردن دیوار ابنیه عمومی و خصوصی با شمایل و مضامین مذهبی جلوه ای نوین یافت. کاشی نگاران قاجار در نقشپردازی، کتب ادبی، تاریخی و مذهبی، سنت های کهن نگارگری و اسلوب های غربی را منبع الهام قرار دادند. چهرهنگاری و شمایل نگاری از ائمه معصومین (ع) و پیامبران یکی از موضوعات مورد توجه و از اصلی ترین مضامین هنر دینیآن ها بود که تا به امروز هنوز ادامه دارد. از دوره صفویه تا قاجار شمایل نگاری های بسیاری در شهرهای مختلف ایرانتوسط هنرمندان و به دستور حاکمان یا بزرگان وقت ایجاد شد که به نوعی نقش مذهب و تاثیر قصص و آیات قرآن رانشان می دهد. در بسیاری از بناهای شهر شیراز شمایل نگاری انجام شده که شامل باغ، حمام، خانه و ... می باشد. هدفاز این مقاله بررسی بناهایی است که شمایل نگاری حضرت یوسف (ع) و حضرت سلیمان (ع) در آن ها کار شده و با توجهبه محدودیت بازدید از برخی خانه های بافت تاریخی متاسفانه یک خانه در بررسی این مقاله قرار گرفته است.