بررسی مفهوم زیست پذیری شهری در طرح های توسعه شهری (مطالعه موردی: کلان شهر اصفهان)

امروزه شهرها با چالش های بسیاری در زمینه های اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی مواجه شده اند. در عین حال افزایش جمعیت به همراه نسبت روزافزون شهرنشینی پیامدهای زیان باری برای شهرها ایجاد کرده است. زیست پذیری شهری می تواند به عنوان کیفیت محیط شهری (محیط شهری و مجموع ویژگی های اقتصادی، فیزیکی و اجتماعی تعریف شده است) که نیاز انسان به امنیت اجتماعی، سلامت و رفاه در سطح فردی و اجتماع را فراهم می کند، تعریف شود. در این مطالعه به بررسی مفهوم زیست پذیری شهری در طرح های توسعه شهری کلان شهر اصفهان پرداخته شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تحقیق توصیفی- پیمایشی می باشد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه می باشد که ۱۶۰ پرسشنامه بین ۱۴ منطقه شهر اصفهان توزیع و با استفادهاز نرم افزار SPSS تحلیل شده است. جهت بررسی زیست پذیری شهری ابعاد اجتماعی (با شاخص های آموزشی، تفریحات و ا وقات فراغت، امکانات بهداشتی- درمانی، هویت و حس مکان، مشارکت و همبستگی)، اقتصادی (با شاخص های اشغال و درآمد، مسکن، امکانات و خدمات زیربنایی و حمل و نقل عمومی) و کالبدی- محیطی (با شاخص های آلودگی، چشم انداز، فضای باز و عمومی) استفاده شده است. نتایج نشان داد که دو شاخص ملاحظات و مراقبت پزشکی و بهداشتی و تفریحات و اوقات فراغت دارای وضعیت مناسب و شاخص مشارکت و همبستگی دارای وضعیت نگران کننده در بین شهروندان می باشد. امکانات و خدمات زیربنایی و حمل و نقل عمومی دارای وضعیت به نسبت مناسب و وضعیت اشتغال و درآمد در شهر اصفهان نگران کننده می باشد. در بعد کالبدی- محیطی نیز دو شاخص فضاهای باز و عمومی و آلودگی نامطلوب، در صورتی هک دیدگاه پاسخ دهندگان نسبت به چشم انداز و کیفیت بصری شهر مثبت بوده است. همچنین بین دو بعد اقتصادی و کالبدی- محیطی در سطح اطمینان ۹۵ درصد دارای رابطه مثبت و مستقیم می باشد.