بررسی نحوه طراحی محیط های یادگیری با رویکرد معماری زمینه گرا

از گذشته تا امروز همواره پیوند میان محیط و فضا به عنوان یکی از پیامدهای مهم و مورد تاکید معماران بوده که معماری زمینه گرا این مهم را به عینیت رسانده و همچنین خصوصیات انسانی را مورد توجه قرار می دهد. نه تاکید بر تقلید دارد و نه مانع نوآوری و خلاقیت است. در این دیدگاه زمینه به چهار نوع تقسیم می شود. یکی از آن ها زمینه ی انسان گرایانه است. با توجه به مبانی نظری مدون در ورای دیدگاه زمینه گرا، تاسی به زمینه ی انسان گرایانه می تواند راهگشای شهرسازان و معماران در طراحی فضاهای شهری و معماری باشد. اهمیت این موضوع در این است که انسان یکی از ارکان اصلی سازنده فضای شهری و معماری است. رویکرد معماری زمینه گرا، در طراحی محیط آموزشی برای کودکان که هدف اصلی این پژوهش است، تاثیر بسزایی خواهد داشت. کودک باید با بستر فرهنگی و زمینه ی خود آشنا شود. این موضوع در دنیای مدرن مورد غفلت واقع شده است. روش پژوهش به صورت کیفی است. داده اندوزی از طریق مطالعات کتابخانه ای انجام گرفته و رویکرد پژوهشی در اکثر موارد توصیفی است. رسیدن به هر ساختار پژوهشی صحیح نیازمند نگریستن به فرهنگ و تاریخ و زمینه است و مطالعه می تواند نقشی راهبردی در این مقوله داشته باشد.