جایگاه برنامه درسی در یادگیری کودکان

مقاله حاضر، براساس پژوهشی با عنوان جایگاه برنامه درسی در یادگیری کودکان تهیه شده است. مطالعهحاضر از نوع توصیفی تحلیلی است و پس از بررسی مفاهیم با ارائه نتایج به پیشنهادات کاربردی پرداختهشده است. منظور از طرح برنامه درسی، شکل مدون و یا ساختار برنامه درسی می باشد. سازمان یا ساختاربرنامه درسی به موجب دوگونه تصمیم گیری در دو سطح مختلف به هنگام تکوین برنامه شکل می گیرد،سطح فراگیر یا عام که ناظر به تصمیم گیری درخصوص مبانی ارزشی می باشد و سطح خاص و یا جزئی کهناظر بر تصمیم گیری های تکنیکی و فنی درخصوص برنامه ریزی و چگونگی اعمال عناصر برنامه می باشد.در سطح فراگیر یا عام طرح یا الگوی برنامه درسی از نوع منبع یا منابع اطلاعات که توسط برنامه ریزانتخاب می شود تاثیر می پذیرد. به لحاظ تاریخی سه منبع اصلی اطلاعاتی برای برنامه ریزی درسی موردشناسایی قرار گرفته است که هریک بعنوان مبنایی در تصمیم گیری های متعدد مربوط به امر برنامه ریزیبکار گرفته می شوند: موضوعات درسی مدون، دانش آموزانی که برنامه درسی برای آنان طراحی می گردد،و جامعه. تصمیمات مربوط به طرح برنامه درسی بعضا منبعث از سیستم های ارزشی می باشند که بایستی بهاتکاء عقل و منطق اتخاذ شوند. هریک از طرحها یا الگوهای برنامه درسی ناظر به تحصیل اهداف مختلفیاست و نتایج مختلفی را به لحاظ یادگیری عاید دانش اموزان می نماید. از سوی دیگر تئوری های مربوط بهطرح برنامه درسی غالبا بصورت خالص و دست نخوردهای در عمل بکار گرفته نمی شوند. واقعیت ها وامکانات آموزشی ایجاب می کند تا مدل های طرح برنامه درسی با تغییر و یا سازش هایی به منصه ظهورکشانده شوند. برای سازماندهی محتوای برنامه درسی، الگوها و طرح های متعددی پیشنهاد شده است که هریک از آنها مبتنی برعقاید و ایده های تربیتی ویژه ای است. نوعا در ادبیات برنامه درسی، کمتر الگوهایسازماندهی محتوا بصورت نظامدار و منسجم مورد بحث واقع شده است مایرز و مایرزبرلی برای بحث وبررسی الگوهای سازماندهی محتوا از یک پیوستار استفاده کرده اند که در یک طرف آن رویکردموضوع محور ودر سوی دیگر آن، رویکرد دانشآموز – محور قرار دارد. کاربرد برنامه های درسیموضوع محور اخیرا رویکرد های موضوع- محور در سازماندهی محتوا بیشتر از دانش آموز- محور به ویژهدر دوره متوسطه مورد استفاده قرار می گیرد.