بررسی و نقد اخلاق در اندیشه ی کانت با بهره گیری از آموزه های نهج البلاغه

هدف این تحقیق، بررسی تطبیقی و نقد اخلاق در اندیشه ی کانت با بهره گیری از آموزه های نهج البلاغهبود. در پژوهش حاضر ابتدا تعاریف مفاهیم اخلاق و بررسی نظریه کانت و امام علی (ع) درباره اخلاقمطرح شد و سپس پیوندهای و تفاوت موجود بین این دیدگاه ها تبیین شده است، تا به یک تعبیر قابلادراک از این مفاهیم دست یابیم. سپس به استناد تطبیق های انجام شده و پژوهش های عینی محققان،جمع بندی کاربردی ارایه گردیده. برای دستیابی به این هدف از روش توصیفی و تفسیری و روش تطبیقیاستفاده شد. یافته ها نشان میدهد که کانت و امام علی (ع) اگرچه نقطه شروع متفاوتی دارند، اما نقاطاشتراک نیز دارند از نگاه کانت، خیر اعلا نتیجه ضروری اخلاق است بدین معنی که اخلاق ضرورتا منتهیبه خیر اعلا می شود و خیر اعلا منجر به ایمان دینی می شود، در نگاه کانت، نتیجه ضروری خیر اعلا ایناست که منجر به جاودانگی و خدا شود، البته کانت می گوید به دنبال این نیست که جاودانگی و خدا رااثبات کند اما نتیجه ضروری اخلاق چنین ایجاب می کند. امام علی (ع) و کانت در بیان غایت اخلاق بایکدیگر مشابه هستند. برای آنها ارتقای انسانیت غایت اخلاق است و هر دو در خصوص رسیدن انسان بهفضیلت و سعادت وجوه اشتراک دارند. اما وجه تفاوت کانت با امام علی (ع) در این است که در اندیشهکانت، ارتباط و نیایش با خدا جایی ندارد و او عبادت را به اخلاق فرو می کاهد و هر عبادتی به غیر ازاخلاق را توهم دینی صرف میداند اما در اخلاق امام علی (ع) بحث نیایش و ارتباط با خدا لازمه نظریهاخلاقی ایشان است.