کاربرد بیوچار تولیدشده از پسماند مواد غذایی در حذف فلزات سنگین از پساب

امروزه پساب های صنعتی از مهم ترین منابع آلاینده آب و خاک به فلزات سنگین هستند. این فلزات برخلاف آلاینده های آلی، دچار تجزیه بیولوژیکی و شیمیایی نمی شوند و مدت زمان طولانی در طبیعت باقی می مانند، لذا تصفیه آنها قبل از استفاده مجدد از پساب بهع نوان امری ضروری تلقی می گردد. ازجمله راه های حذف فلزات سنگین از منابع آبی آلوده، استفاده از جاذب های زیستی است. بیوچار (زغال زیستی) نمونه ای از جاذب های زیستی است که به دلیل ارزان بودن و دسترسی آسان میتوان از آن در جهت تصفیه پساب های صنعتی و مدیریت کیفی منابع آبی پذیرنده استفاده نمود. بیوچار یک ترکیب کربنی آلی است که از سوختن زیست توده های گیاهی و یا ضایعات کشاورزی وغذایی در حضور کم و یا عدم حضور اکسیژن تولید می شود. ضایعات به جامانده از برداشت محصولات کشاورزی و مواد غذایی در اکثر موارد بدون مدیریت صحیح و اصولی دفع می شوند که علاوه بر ایجاد آلودگی های آب و هوا و اثرات نامطلوب بهداشتی، به هدر رفت مواد و سرمایه نیز منجر می شود؛ بنابراین نحوهیمدیریت اصولی پسماندهای کشاورزی و غذایی و به دنبال آن ساماندهی این پسماندها یکی از مهم ترین دغدغه های محیط زیستی کشور به شمار می رود. ضایعاتی که برای تولید بیوچار استفاده می شوند اغلب دارای ارزش اقتصادی کم و یا بدون ارزش اقتصادی هستند و مشکل دفع دارند. تبدیل این مواد زائد به بیوچارکه ارزش اقتصادی قابل توجهی دارد، می تواند یک روش خوب برای دفعاین مواد زائد باشد. در این مقاله به بررسی کاربرد بیوچار تولیدشده از پسماند مواد غذایی در تصفیه پسابهای حاوی فلزات سنگین، پرداخته شده است.