بررسی رابطه اخلاق سازمانی و توانمندسازی کارکنان

اخلاق سازمانی یکی از دغدغه های مدیران و طراحان سازمانی بوده و در این میان نیروی انسانی سرمایه اصلی سازمانها محسوب شده و وجود نیروی انسانی کارآمد، متعهد و متخصص از مزیت رقابتی آنها به شمار میرود. هدف از این مقاله بررسی رابطه اخلاق سازمانی و توانمندسازی کارکنان با مرور مقالات و پژوهشهای مطرح شده در این زمینه بوده که به طور مستقیم و یا غیرمستقیم به این موضوع پرداختهاند تا بتوان شاخص های موثری از ارتباط میان متغیرهای فوق را مورد بررسی قرار داده و در مسیر پیشرفت سازمان، رضایت شغلی کارکنان و... گام برداشت.نتایج این مطالعه بیان می کند با گسترش اخلاق سازمانی، کارکنان بیشتر به لحاظ روانشناسی و توانایی تصمیم سازی قدرت بیشتری دارند؛ چرا که مدیران اخلاق مدار از طریق بروز و ارتباط با ارزش و اهمیت کار با دیگران، حس معناداری برای کارکنان فراهم نموده و بازخورد و خودکارایی را ارایه میکنند که احساس شایستگی کارکنان را افزایش میدهد. به علاوه، مدیریت مبتنی بر اخلاق سازمانی با به اشتراک گذاشتن برخی از اختیارات با کارمندان یا دادن استقلال (خود مختاری) تهدید نگردیده و از طریق قدردانی و احترام کارکنان خود به عنوان یک بخش جدایی ناپذیر از سازمان، تاثیر آنها قابل مشاهده است.