شناسایی و دسته بندی ریسک های کلیدی شرکت های استارتاپی با رویکرد سیستمی

بدون شک در دنیای امروزی هیچ کسب و کاری خالی از ریسک نمی باشد. استارت آپ ها نیز علاوه بر این که از این امر مستثنی نمی باشند، بلکه به دلیل ماهیت نوپایی بیشتر از سایر کسب و کارهای معمولی دچار ریسک و عدم قطعیت ها می باشند. در کشور ایران نیز شور و شوق استارتاپی فراوانی وجود دارد که از مهم ترین دلایل آن میتوان به تعدد جوانان تحصیلکرده، فضای دانشگاهی فراگیر و گسترده در کشور اشاره کرد. از طرفی چون استارتاپ ها شرکت های کوچکی هستند که معمولا براساس ایده و خلاقیت یک نفر یا مجموعه ای از افراد شکل گرفته اند، در معرض ریسک های متنوعی قرار دارند. از اینرو ارائه راهکارهایی که بتواند به شناسایی و درک بیشتر از ریسک های استارت آپ ها کمک بکند امری ضروری است. از دید نگرش سیستمی، کنترل برخی از این ریسک ها خارج از اختیارات صاحبان شرکت های استارتاپی می باشد که از آنها با عنوان ریسک های محیطی یاد می شود. همچنین برخی از ریسک ها که در صورت آمادگی و برنامه ریزی تاحد زیادی می توانند تحت کنترل صاحبان شرکت ها در آیند به عنوان ریسک های داخلی یاد می شود. از اینرو در این تحقیق با ارائه یک نگرش سیستمی به شناسایی و دسته بندی ریسک های مهم کسب و کارهای استارتاپی پرداخته شده است. این ریسک ها در چهار دسته کلی ریسک های مالی و سرمایه ای، دانش و تجربه، بازاریابی و فروش و سیاسی، شناسایی و به تفکیک ریسک های داخلی و محیطی ارائه شده اند.