بررسی تاثیر معاملات با اشخاص وابسته بر کارایی سرمایه گذاری

براساس مساله نمایندگی، به دلیل جدایی مالکیت از مدیریت و وجود تضاد منافع بین این دو، مدیران شرکت ها می توانند از کانال معاملات با اشخاص وابسته، در جهت رسیدن به منافع شخصی خود، از طرح هایی با ارزش فعلی خالص مثبت، صرف نظر کرده و طرح هایی با ارزش فعلی خالص منفی را بپذیرند که این امر عدم بهینه بودن سرمایه گذاری را به همراه خواهد داشت. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر معاملات با اشخاص وابسته بر کارایی سرمایه گذاری در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. بدین منظور سه فرضیه برای بررسی این موضوع تدوین گردید و داده های مربوط به شرکت های نمونه با استفاده از رگرسیون چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند . نتایج پژوهش نشان داد که بین معاملات با اشخاص وابسته و کارایی سرمایه گذاری رابطه ی منفی و معناداری وجود دارد، همچنین نتایج حاکی از آن است که معاملات با اشخاص وابسته بر سرمایه گذاری بیشتر از حد و سرمایه گذاری کمتر از حد تاثیر مثبت و معناداری دارد. نتیجه کلی پژوهش بیانگر آن است که معاملات با اشخاص وابسته از فرضیه تضاد منافع پیروی می کند، به این معنی که این معاملات می تواند رفتار فرصت طلبانه مدیر را تقویت کرده و باعث خروج منافع به ضرر مالکان شوند. به عبارتی، مدیران شرکت هایی که با هزینه های نمایندگی قابل ملاحظه ای مواجه هستند، از طریق معاملات با اشخاص وابسته فرصت طلبانه عمل کرده، که این امر منجر به عدم کارایی سرمایه گذاری می شود.