بررسی مقایسه ای میزان بازداری، انعطاف پذیری و سلامت روان مادران کودکان با و بدون بیش فعالی

زمینه و هدف: یکی از شایع ترین اختلالات رفتار ایذایی گزارش شده در کودکان، اختلال «نارسایی بیش فعالی» است. کودکان دارای این اختلال به دلیل ویژگی های رفتاری این اختلال، بجز مشکلات فردی، خانواده را نیز دچار تغییر و تحول کرده و تنیدگیهای بسیاری را بر اعضای خانواده تحمیل می کنند، که همین امر نیز میتواند مجددا تاثیر منفی بر روند رشد و بهبود کودک دچار اختلال بگذارد و باعث ایجاد یک حلقه معیوب گردد. در این میان به نظر می رسد مادر به علت ارتباط مستقیم و مداوم با کودک بیش از دیگر اعضا در معرض آسیب هایی مانند افسردگی، اضطراب و عدم کفایت در تربیت فرزند قرار داشته باشد.روش پژوهش: پژوهش حاضر بر آن بوده، تا با بررسی مقایسه ای میزان سلامت روان، انعطاف پذیری و بازداری در مادران کودکان با و بدون بیش فعالی، گامی در راستای سلامت خانواده که خود بستری برای درمان کودک محصوب می شود، بردارد. پژوهش پس رویدادی حاضر، بر نمونه ای متشکل از ۶۰ مادر (۳۰ مادر دارای کودک بیش فعال و ۳۰ مادر دارای کودک بدون بیش فعالی در شهر تهران اجرا شده است، که به روش «در دسترس انتخاب شده اند. پرسشنامه سلامت روان ( SCL-۹۰-R )، آزمون ویسکانسین و آزمون کلمه و رنگ استروپ، آزمون های مورد استفاده در این پژوهش بوده اند، که به وسیله آزمون تحلیل واریانس چند متغیره MANOVA تجزیه و تحلیل شده اند. یافته ها: یافته ها نشان می دهند که بین میانگین نمرات سلامت روان مادران کودکان بیش فعال ( ۱/۰۸) و بدون بیش فعالی ( ۰/۶۹) و بین انعطاف پذیری مادران کودکان بیش فعال ( ۲/۸۰) و بدون بیش فعالی ( ۳/۷۷) تفاوت معنادار وجود دارد. همچنین بین بارداری مادران کودکان بیش فعال ( ۳/۶۷) و بدون بیش فعالی ( ۲/۶۷) نیز تفاوتی معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: یافته های پژوهش موید دو فرضیه اولیه، مبنی بر تاثیر اختلال «نارسایی بیش فعالی» بر سلامت روان و انعطاف پذیری مادران این دسته از کودکان بوده، و توجه ویژه به این مادران را در روند درمان پیشنهاد می کند. نتایج بدست آمده فرضیه تاثیر این اختلال در کودکان بر بازداری مادران را تایید نمی نماید.