اثربخشی طرحواره درمانی به روش گروهی بر صمیمیت زناشویی و جدایی عاطفی زوجین

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر صمیمیت زناشویی و جدایی عاطفی زوجین انجام شد. پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون و با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زوجین مراجعه کننده به بخش خانواده دادگستری کرج در سال ۱۳۹۸ بود. با روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۴۰ نفر انتخاب شد و به پرسشنامه صمیمیت زوجین (اولیا و همکاران، (۱۳۸۵ و پرسشنامه طلاق عاطفی (گاتمن، (۲۰۰۰ پاسخ دادند. داده های پژوهش با روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس چندمتغیره با SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شد. نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره طلاق عطفی و ابعاد آن شامل فاصله از یکدیگر، احساس انزوا، نیاز به همصحبت و احساس بی حوصلگی در افراد دو گروه تفاوت وجود دارد. همچنین، نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین نمره صمیمیت زناشویی و ابعاد آن شامل صمیمیت عاطفی، روانی، بدنی، عقلی، تفریحی، ارتباطی معنوی و جنسی در افراد دو گروه تفاوت معنادار می باشد.