رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه با اضطراب کرونا با میانجیگری تاب آوری در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه با اضطراب کرونا با میانجیگری تابآوری در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهدانجام شد. روش: روش تحقیق از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری پژوهش حاضر، کلیه ی دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در سال ۱۳۹۹ می باشد. نمونه پژوهش ۲۰۰ نفر از دانشجویان بودندکه به صورت نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه طرحواره ی یانگ فرم کوتاه، پرسشنامه تاب آوری کونر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسشنامه اضطراب کرونا (CDAS). اطلاعات به دست آمده با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری، مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته: نتایج تحلیل مسیر نشان داد که بین طرحواره های ناسازگار اولیه و تابآوری و بین اضطراب کرونا و تابآوری رابطه مستقیم و معنادار وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: همچنین نتایج حاکی از آن بود که تابآوری در ارتباط بین طرحواره های ناسازگار اولیه و اضطراب کرونا، نقش میانجی دارد.