بررسی کاربست مفهوم فلسفی زمان در آینده پژوهی

 زمان پیوسته، خطی، یک سویه و بازگشت ­ناپذیر است. رویدادها پیش و پس یکدیگر روی می­ دهند و پیوستار زمان گذشته، حال و آینده را تعیین می ­کند. روش گردآوری اطلاعات به صورت فیش برداری اسناد براساس روش کتابخانه ­ای است. در این پژوهش سعی شده است تمامی کتاب های لاتین گردآوری شود و باتوجه به مقایسه تمامی آینده پژوهان برجسته اروپایی و امریکایی و مقایسه آنها با دانشمندان ایرانی، به تفاوت ها و مزایای هرکدام پرداخته شده است. گردآوری داده ­ها در پژوهش کیفی به صورت: مصاحبه ­ها، مشاهده و اسناد است. نوع تحقیق بنیادی است. زمان در آینده پژوهی سه عنصر گذشته، حال و آینده را دربرمی ­گیرد، درواقع، می ­توان گفت مهم­ترین اصل درآینده پژوهی، زمان است. با توجه به این اصل، گذشته دیگر اتفاق نمی افتد و آینده به وجود نیامده است. مفهوم آینده پژوهی به درک هر فرد از جهان گذشته و حال اشاره می کند و با به کارگیری دانش به حل مشکلات جوامع می پردازد. ازآنجا که اصطلاح آینده پژوهی مفهوم تحقق ­پذیری را در خود جای داده است، بنابراین، باید راهبردی را ارائه دهد که به میزان شناخت و تحلیل زمان بپردازد. ساختارگرایی در زمان شناختی، نگرش فکری ضابطه­ مند را دنبال دارد.