سبک زندگی و بنیان معنویت ساز تمدن اسلامی در نهج البلاغه

سبک زندگی در عین حال که یکی از مهم ترین جلوه های حیات آدمی است. خود نمود و جلوه ای عینی از باورهای بنیادین نیز می باشد. چنانچه باور مردمی دگرگون شود، به تبع آن سبک زندگی آنان نیز دگرگون می شود. سبک زندگی تاثیر مستقیم در پیشرفت یا پسرفت ملت ها و در نتیجه سرنوشت تمدن ها داشته است. توجه به این مهم در نظر و عمل، همان کار اساسی است که بدون آن هرگونه طرحی برای تمدن سازی ناتمام و ابتر خواهد بود. سبک ها با فرهنگ ها نیز رابطه متقابل دارند. سبک هم متاثر از فرهنگ است و هم موجب تغییر و دگرگونی فرهنگی می شود. تغییر فرهنگی و رسوخ فرهنگی ابتدا از تغییر سبک ها آغاز می شوند؛ چیزی که خود در تمدن نقش بی بدیل ایفاء می کند. در مسیر تحول سبک زندگی،از نظر اسلام بیش و پیش از هر چیزی تامین و تضمین محتوا و حفظ باورها، ارزش ها و هنجارها از اهمیت برخورداربوده است.آنچه دراین بین، صرف نظر از ملت و فرهنگ خاص، بیش از همه اثرگذاراست،باورهای بینشی پایه است که ارکان محتوایی سبک زندگی راتشکیل می دهد.برخی از این پایه ها و ارکان عبارتند از: آغاز شناسی،انجام شناسی،راه شناسی، رهنما شناسی که در این نوشتار این پایه ها صرفا منظر نهج البلاغه مورد بررسی قرار گرفته است