بررسی تاثیر خشکسالی بر سیمای مراتع سیستان

خشکسالی از جمله پدیده های طبیعی است که بویژه در نواحی خشک آثار زیانباری را به دنبال دارد. به طور کلی خشکسالی عبارتست از شرایط آب و هوایی خشک غیر عادی که به صورت عدم تعادل بارز هیدرولوژیکی بروز می کند. منطقه سیستان به علت موقعیت جغرافیایی خاص استقرار اراضی خود، که در محدوده جنوب شرقی کشور واقع شده در انتهای جبهه هوایی فاقد رطوبت حاصل از ناحیه آب و هوایی مدیترانه ای قرار گرفته و نسبت به سایر نقاط کشور کمتر از رطوبت بهره مند میگردد. همچنین به دلیل همجوار بودن با مرزهای نواحی خشک کشور افغانستان و پاکستان، دارای اقلیمی بسیار خشک با نزولات آسمانی بسیار کم و دوره خشکی طولانی و نوسانات بسیار زیاد می باشد.در بخش منابع طبیعی خسارات وارده در دو زیر بخش جنگل و بیابان چندان مهم نبوده و فقط زیر بخش مراتع که نقشاساسی در تولید علوفه و چرای دام بر عهده دارند تحت تاثیر پدیده خشکسالی قرار گرفته و با توجه به نقصان بارندگی در سال 78 تا 79 و کاهشآب ورودی به دریاچه هامون به طوریکه سطحی معادل 200000 هکتار از مراتع سیستان واقع در حاشیه همین دریاچه و 15000 هکتار از نی کاری های احیاء شده در بستر دریاچه در قالب طرح های مشارکت مردمی، متحمل خسارات بسیار شدید و بالطبع آن به اکوسیستم و بخش دام و دامداری هم خسارات زیادی وارد گردیده است.