ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی با تعادل و مهارت های بنیادی در دختران و پسران ۳ تا ۶ ساله شهر تهران

سابقه و هدف: دوران کودکی مهم ترین دوره رشد حرکتی به حساب می آید. رشد حرکتی بر عملکرد حرکتی و توانایی های فردی اثر می گذارد. هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی با تعادل و مهارت های بنیادی در دختران و پسران ۳ تا ۶ ساله شهر تهران است. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی و میدانی است. برای تعیین حجم نمونه از جدول مورگان استفاده شد. در این پژوهش ۷۷۴ کودک (۳ تا ۶ ساله) در دو گروه پسر با میانگین وزنی (۲۳/۴ ± ۹۰/۱۸ کیلوگرم) و دختر با میانگین وزنی(۹۴/۳ ± ۰۳/۱۸ کیلوگرم) از مهدکودک های شهر تهران به صورت تصادفی - خوشه ای انتخاب شدند که این حجم نمونه بیش از تعداد نمونه بر اساس جدول مورگان است. شاخص های آنتروپومتریکی (قد، طول دست، طول پا و طول قد نشسته) و مهارت های بنیادی (پرش، گرفتن توپ و پرتاب توپ) و تعادل در این پژوهش اندازه گیری شد. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی اسپیرمن برای بررسی ارتباط بین ویژگی های آنتروپومتریکی با مهارت های بنیادی و آزمون یومن ویتنی برای بررسی اختلاف مهارت های بنیادی بین پسران و دختران استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین عوامل آنتروپومتریکی با مهارت های بنیادی و تعادل در دو گروه دختر و پسر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد، اما بین تعادل با طول پا (۲۱/۰-r = ، ۰۲/۰P = ) و طول قد نشسته (۲۲/۰- r =، ۰۲/ ۰P =) در دختران ۵ ساله رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: محدودیت های حرکتی در دوران پیش دبستانی باعث شده است تعادل و برخی از مهارت های بنیادی هماهنگ با رشد جسمانی افزایش نیابد. پیشنهاد می شود والدین و مهدکودک ها با ایجاد فرصت های حرکتی متنوع برای رشد حرکتی کودکان تلاش کنند.