ضرورت پرداخت نفقه به اقارب در فقه و حقوق ایران

نفقه اقارب، نفقه ای است که به گروه خاصی از نزدیکان فرد به شرط اینکه تمکن مالی برای تامینمعیشت خود را نداشته باشند تعلق می گیرد. نفقه اقارب ماهیتا حکمی تکلیفی و فاقد اثر وضعی است یاحداکثر نوعی التزام و تعهد صرف محسوب میشود، به این سبب حتی در صورت استنکاف منفق دینی برایاو ایجاد نمی شود، مگر اینکه بر اساس اذن محاکم نفقه به عنوان قرض از طرف شخص ثالث پرداخت شود.چگونگی استحقاق افراد بر این نوع از نفقه و الزام فرد نفقه دهنده به آن، تفاوت هایی با نفقه زوجه دارد. به طور کلی و به عنوان یک اصل، اقارب یا اقوام الزامی به پرداخت نفقه به یکدیگر ندارند، مگر اینکه شرایطی وجود داشته باشد که قانون به این شرایط اشاره ای نکرده و فقط بیان نموده که نفقه اقارب عبارت است ازمسکن و البسه و ... از جمله شرایط پرداخت نفقه به اقارب؛ فقر و ناتوانی مالی دریافت کننده و تمکن واستطاعت مالی پرداخت کننده می باشد لذا به نظر می رسد حمایت از شخص مستحق نفقه از جمله اهدافپرداخت نفقه به اقارب می باشد.