بررسی اثر عوامل ساختاری پارچه های پشم-پلی استر بر مقاومت سایشی

مقاومت سایشی پارچه یکی از خصوصیات مهم و تاثیرگذار بر کیفیت کالای نساجی است. افزایش مقاومت سایشی پارچه قابلیت استفاده و کیفیت آن را افزایش داده و برعکس کاهش مقاومت سایشی موجب ایجاد پرز و فرسودگی زود هنگام پارچه می گردد. همچنین مقاومت سایشی پارچه بر دوام محصول نهایی و قابلیت کاربرد پارچه موثر می باشد. در این پژوهش، اثر طرح بافت و درصد مخلوط الیاف نخ های پود و تراکم پودی پارچه های پشم- پلی استر بر مقاومت سایشی بررسی شده است. بر این اساس پارچه های پشم- پلی استر از چهار درصد مخلوط الیاف پشم- پلی استر در نخ های پود، سه طرح بافت و سه تراکم متفاوت مورد استفاده در صنعت تولید شدند. کاهش وزن برای تمامی نمونه های ساییده شده برای چهار دور متفاوت (۵۰۰۰، ۷۵۰۰، ۱۰۰۰۰ و ۱۵۰۰۰) توسط آزمون سایش مارتیندل ارزیابی شد. نتایج حاصل نشان داد که، در پارچه هایی با ساختار درهم روی بیشتر تار و پود، مقاومت سایشی پارچه افزایش می یابد و بافت تافته بیشترین مقاومت سایشی را نسبت به سایر بافت ها دارا بود. پارچه های بافته شده از درصد بیشتر الیاف پشم، مقاومت سایشی کمتری نسبت به پارچه های بافته شده از الیاف با درصد بیشتر پلی استر دارند.