اثربخشی آموزش تلفیقی گروه درمانی وجودی و راه حل محور بر ادراک خویشتن و رشد فردی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تلفیقی گروه درمانی وجودی و راه حل محور بر ادراک خویشتن و رشد فردی دانش آموزان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه شهرستان یاسوج بود که به روش نمونه گیری تصادفی۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب و در گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش تحت ۱۰ جلسه گروه درمانی وجودی و راه حل محور قرار گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ادراک خویشتن و رشد فردی استفاده شد. داده های جمعآوری شده به وسیله آزمون آماری تحلیل کوواریانس تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش تلفیقی گروه درمانی وجودی و راه حل محور بر افزایش ابعاد ادارک خویشتن و رشد فردی دانش آموزان موثر است.