ارزیابی ساختمان های تاریخی با رویکرد پایداری

کارایی منابع در محیط ساخته شده می تواند به میزان قابل توجهی در کاهش انتشار کربن کمک کند. موجودیساختمان ، به طور خاص ، پتانسیل بسیار زیادی را ارائه می دهد و از این رو روش های ارزیابی عملکرد انرژی زا وکلی زیست محیطی ساختمان ها مورد توجه بیشتر قرار گرفته است. اولین نسل از طرح های ارزیابی ، ارزیابیپایداری کلی ساختمان ها که بر ساختمان های جدید متمرکز شده اند ، اما پیشرفت های بیشتر ، چشم اندازساختمان های موجود را نیز گسترش داده است. با این وجود ، الزامات خاص ساختمان های تاریخی به طور کاملدر سیستم های مستقر مانند DGNB Label, LEED, BREEAM و غیره برطرف نشده است. نیاز بهادغام بهتر کیفیت ساختمان موجود و همچنین جنبه های ساختمان سنتی باید در روند ارزیابی تایید شود.افزودن ابعادی به طرح های ارزیابی که بر جنبه هایی که به ویژه مربوط به بناهای تاریخی هستند ، متمرکز است،تصدیق می کند که از نظر بازسازی انرژی ، باید با چنین بناهایی متفاوت رفتار شود. اگر قرار نباشد کل ساختمانو سازه آن به خطر بیفتد، بناهای تاریخی، به ویژه بناهای یادبود برنامه ریزی شده ، نیاز به رویکرد حساسیدارند. بعد اضافی این نیازها را برطرف می کند و آنها را در برابر خواسته های استانداردهای مدرن و کارآمدساختمان متعادل می کند. برای مثال ، این پیشنهاد در نظر گرفته می شود که ساخت و ساز باید از اصول سنتیساختمان پیروی کند ، معماری باید با الزامات مدیریت میراث سازگار باشد ، صنعتگران و تولیدکنندگان منطقهای باید به کار گرفته شوند و معماری باید با آب و هوای محلی و / یا منطقه ای سازگار باشد.