بررسی تاثیرآموزش بر میزان فعالیت بدنی بهورزان زن مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان مشهد

مقدمه: از جمله پیامدهای زندگی ماشینی در قرن حاضر، فقر حرکتی و کاهش فعالیت بدنی مناسب در افراد است. مطالعات کشور نشان می دهد، سلامت زنان در بیشتر حیطه ها کمتر از مردان است. با توجه به این که نقش کارکنان نظام سلامت به ویژه بهورزان در سطح اول ارجاع بسیار حائز اهمیت می باشد، لذا؛ این پژوهش با هدف تعیین تاثیر آموزش مبتنی برالگوی فرانظریه ای و با استفاده از سازه مراحل تغییر رفتار بر میزان فعالیت بدنی بهورزان زن مراکز خدمات جامع سلامت روستایی شهرستان مشهد یک در سال ۱۳۹۸انجام شد. روش کار: درمطالعه مداخله ای نیمه تجربی حاضر تعداد ۶۲ بهورز زن(میانسال) شاغل در مرکز بهداشت شماره یک مشهد، مورد بررسی قرار گرفتند که تعداد ۳۱ نفر در گروه مداخله و تعداد ۳۱ نفر در گروه شاهد قرار داشتند. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه بین المللی فعالیت بدنی فرم کوتاه مدت  و پرسشنامه مارکوس  استفاده شد. پس از جمع آوری اطلاعات، گروه مداخله با استفاده از روش سخنرانی - پرسش و پاسخ مورد مداخله آموزشی قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار  SPSS نسخه ۲۱ استفاده شد. نتایج: نتایج این مطالعه نشان داد که قبل از برگزاری دوره آموزشی اختلاف آماری معنی داری از نظر سطوح فعالیت بدنی و مراحل تغییر رفتار بین دو گروه وجود نداشت(.(P>۰.۰۵ اما پس از برگزاری دوره آموزشی، این اختلاف بین دو گروه معنی دار شد(p <۰.۰۵). نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آموزش با استفاده از الگوی فرانظریه ای و سازه مراحل تغییر رفتار می تواند موجبات ارتقاء سطح فعالیت بدنی کارکنان به سطوح بالاتر را فراهم نماید. لذا در برنامه ریزی های آموزشی جهت ارتقاء رفتارهای فعالیت بدنی در کارکنان می تواند اثر بخش باشد.