عدالت ترمیمی ، موانع و محدودیت های آن در نظام کیفری ایران

در دهه ۱۹۷۰ میلادی با افزایش ناگهانی نرخ جرم ، اندیشه ای مبنی بر جایگزینی رویکردی جدید به جای نظام عدالت کیفری کلاسیک شکل گرفت که این رویکرد عدالت ترمیمی نام گرفت . عدالت ترمیمی الگویی نوظهور ودر عین حال ریشه دار از عدالت کیفری کلاسیک است که به تدریج با توجه به انتقادات وارده بر نظام عدالت کیفری کلاسیک زمینه توسل به ایجاد و توسعه آن بیشتر شد. طرفداران عدالت ترمیمی در آغاز ، اساس اندیشه خود را از بزه دیده شناسی گرفتند اما در دهه های اخیر تلاش کرده اند تا دست به یک نظریه پردازی جامع بزنند که علاوه بر بزه دیده ، بزهکار و جامعه را هم در بر بگیرد و تک بعدی نباشد . البته باید در نظر داشت اجرای عدالت ترمیمی در نظام کیفری ایران با محدودیت هایی مواجه است که در این مطالعه به بررسی ومرور عدالت ترمیمی ، محدودیت های اجرایی و ارائه ی پیشنهاداتی در این زمینه پرداخته خواهد شد.