مزایای داوری سازمانی در امور شکلی

در دنیای امروز با توجه به گستردگی روزافزون روابط تجاری و اجتماعی در حوزه های داخلی و بین المللی که هر آینه امکان بروز اختلافات، بین اطراف یک رابطه را بوجود آورده است و دستگاه های حل اختلاف حاکمیتی از جمله دادگاه ها نه از لحاظ کمی و نه از لحاظ کیفی توان رسیدگی و حل و فصل اختلافات پیش آمده را ندارند، نهاد داوری به عنوان یکی از قدیمی ترین روش های حل و فصل اختلافات، می تواند پاسخگوی این نیاز روبه گسترش باشد. داوری سازمانی یکی از طرق رفع اختلافات است که با تراضی طرفین( قبل یا بعد از حدوث اختلاف) جایگزین روش پایان بخشیدن دعوا در محاکم دادگستری می شود. در نظام حقوقی ایران مراجعه به داوری سازمانی نسبت به داوری موردی که دارای پیشینه ای تقریبا یکصد ساله در قوانین موضوعه ایران است به مراتب قدمت کمتری دارد. در داوری سازمانی بر خلاف داوری موردی، امر داوری توسط شخصیت حقوقی سازمان، مطابق با قواعد و آیین رسیدگی از پیش تصویب شده و بوسیله داوران متخصص و مجرب به انجام می رسد. از این رهگذر، برخلاف داوری موردی که فاقد آیین داوری و ساز وکارهای معین رسیدگی هستند داوری سازمانی واجد تمام امکانات و سازوکارها جهت حصول به نتایج روشنی مانند تامین و تضمین سرعت رسیدگی و احتراز از اطاله دادرسی، تخصصی شدن رسیدگی و جلوگیری از پیشامد اختلافات بعدی، مدیریت و کاهش چشمگیر هزینه ها و نظارت دائم بر اعمال داوران منصوب سازمان است. از نتایج توسعه داوری سازمانی برخورداری از قواعد و اصول شفاف است. شفافیت اصول و قواعد مبنای عمل سازمان داوری، جهت رسیدگی به اختلاف بین طرفین این امکان را می دهد که از قبل از رسیدگی در سازمان داوری اطلاع کافی به دست آورند و در نتیجه میزان تناسب رسیدگی در سازمان داوری را با موضوع اختلاف ارزیابی نمایندموضوع اکثر دعاوی مرجوعه به داوری بین المللی، تجارت است که شامل روابط تجاری بین المللی، خرید و فروش کالا و خدمات، حمل و نقل، بیمه،امور مالی، خدمات مشاوره ای،پیمانکاری و غیره است.