چگونگی ارتقای کالبد و منظر شهری از طریق تعاملات اجتماعی

امروزه کیفیت و جذابیت عرصه های عمومی شهری به یکی از مهمترین خواسته های شهروندان و معیارهای سنجش کیفیت شهرها تبدیل گردیده است. در سه دهه آخر قرن بیستم میالدی، به موازات تحولات اولیه روانشناسی محیط، تغییرات علمی، فناوری و فرهنگی مهمی در محیط کالبدی زندگی انسان پدید آمد. تاثیر بیان و جاری شدن این تحوالت در مباحث روانشناسی محیط و علوم رفتاری منجر به تغییر مبانی طراحی فضای شهری متکی بر فضا و زمان بوده است. پس از ورود مباحث بیان شده به ساحت نظری این حوزه، موضوع ادراک نیز بسیار اهمیت یافته و از ارکان آن تلقی شده است. مسئله بنیادین ادارک محیط شهری ساخته شده در زندگی مردم، فهم چیستی معنای محیط آن است. در این پژوهش شناخت روش های ارتقای کالبد و منظر شهری از طریق تعاملات اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. لذا در ابتدا سعی شده مولفه های تاثیرگذار بر حضور پذیری در فضای شهری به ویژه خیابان با عملکرد بین محله ای، شناسایی و پس از آن با بررسی متون و نظریه های نظریه پردازان به رابطه بین فضای شهری و تعاملات اجتماعی و تاثیری که کارکرد و کالبد فضا بر میزان مکث و شکل گیری تعاملات مردم دارد، پرداخته شده است.