ارائه الگوی اولویت بندی نقاط ریزشی جادههای کوهستانی برای بکارگیری سیستم هوشمند دامنه ای در شرایط محدودیت بودجه

کشور ایران به واسطه موقعیت جغرافیایی، شرایط اقلیمی و وضعیت زمین شناختی از جمله کشورهای سانحه خیز دنیا به شمار می آید. همه ساله به واسطه وقوع سیل، رخدادهای لرزه ای، سوانح طبیعی، ریزش های دامنه ای، خرابیهای ابنیه فنی و سایر سوانح، خسارات و تلفات زیادی به کشور وارد میشود. حوادث ریزشی از جمله ریزش کوه و سنگ، بهمن و لغزش از مواردی است که به طور حتم در محورهای کوهستانی روی میدهد و به همین سبب لزوم اجرای طرحهای پیشگیرانه و ایمنی جاده ها ضروری است. نقش راه ها در مدیریت بحران از دو جنبه دارای اهمیت است: جنبه اول، تاثیرات نامطلوب بحران بر بهره برداری از راه هایی که موجب اتصال شهرها به یکدیگر میگردد و دیگری نقش شبکه حمل و نقل در کاهش آسیبهای ناشی از بحران ایجاد شده و خدمات رسانی به مناطق آسیب دیده است. روشهای مختلفی از ایمن سازی راه ها در نقاط مختلف اجرا می گردد که موجب پیشگیری و یا کاهش اثرات ناشی از بلایای طبیعی میگردد؛ اما کارایی روشهای قدیمی در شرایط بحرانی مطلوب نبوده که این خود ناشی از عدم بهروز بودن اطلاعات شبکه و نیز تاخیر در زمان پاسخ است. در شرایط محددیت های بودجه ای، اولویت بندی فرآیندهای عملیاتی امری ضروری بوده که این مساله خود نیازمند اولویت بندی نقاط با توجه به پارامترهای محیطی میباشد. این پژوهش به بررسی و ارائه یک الگوی عملیاتی اولویت بندی نقاط ریزشی جاده های کوهستانی از طریق سیستمهای هوشمند با استفاده از SMR پرداخته است. با توجه به این الگو، اولویت بندی بکارگیری سیستمهای هوشمند دامنه ای در شرایط محدودیت بودجه عملیاتی خواهد شد.