ارتقاء حضور پذیری زنان در فضای شهری با رویکرد توسعه امنیت اجتماعی

پژوهش حاضر به ارتقاء حضور پذیری زنان در فضای شهری با رویکرد توسعه امنیت اجتماعی (نمونه موردی محله طبرسی، منطقه ثامن) می پردازد. توجه به امنیت زنان به عنوان افرادی که حدود%۵۰ از جمعیت شهر مشهد را تشکیل می دهند امری ضروری است. محله طبرسی از لحاظ موقعیت قرار گیری در منطقه ثامن شهرداری مشهد قرار گرفته است. پژوهش حاضر به دنبال این است که بتواند در شناسایی عوامل تاثیر گذار بر میزان احساس امنیت زنان موثر واقع شده و برنامه ریزان و طراحان را درزمینه ایمن کردن فضاهای مختلف موجود در محله طبرسی مشهد یاری نموده و به میزانی هرچند اندک از مشکلات و مسائل ناشی از آن بکاهد. این پژوهش از نوع کاربردی بوده و به شیوه توصیفی- تحلیلی نیزانجام شده است. همچنین جهت تحلیل و بررسی فرضیه های تحقیق با کمک ابزار پرسشنامه مردمی ( شهروندان ) و با استناد به تحلیل های آماری SPSS براساس روش های آمار ناپارمتریک به سنجش و تست فرضیه ها پرداخته ایم. روش نمونه گیری به روش تصادفی ساده است. این تحقیق با توجه به جمعیت ساکن منطقه ثامن که جمعیتی حدود ۳۴۰۲۵ نفر میباشد و با کمک جدول تعیین حجم نمونه مورگان تعداد پرسشنامه۳۷۹ به دست آمده است. درهمین راستا به منظور تحلیل میزان احساس امنیت زنان در استفاده و حضورآنان در محله طبرسی، از متغیرهای ابعاد رضایت مندی، کیفیت طراحی محیط فیزیکی، تجربه جرم و ویژگی های فردی (سن، جنس و سواد) استفاده شده است. یافته های تحقیق و نتایج آماری آزمون ها نشان میدهدکه شاخص خوانایی فضای شهری بیشترین تاثیر را در امنیت زنان دارد و طراحی مناسب فضاهای شهری به عنوان عاملی جهت استفاده زنان از این فضااست. همچنین زنان از فضاهای موجود در محله طبرسی شهر مشهد در حد متوسط رضایت دارند.