ارزیابی ارتباط عوامل فرهنگی و هویتی(نما و پلان) با تاکید بر معماری زمینه گرا در دوره پهلوی (مطالعه موردی: دانشسرای مقدماتی، پل سیاه و ساختمان سیلو در شهر اهواز)

نقش فرهنگ و هویت در معماری برگرفته از عقاید و باورهای انسانی است که در گذر زمان و در بستر مکان متبلور شده و اثرات آن در بناها و نماهای یک منطقه تاثیر گذاشته است. اهواز شهری است که در دوره پهلوی اول ساختارهای اصلیاش شکل گرفته است. این شهر در این دوره، از سویی به معماری بومی نظر دارد و از سویی دیگر وارد جریان مدرنیته شده است. روش این پژوهش، از نظر هدف کاربردی و بر اساس روش تحقیق پیمایشی با تاکید بر پرسشنامه می باشد. هدف اصلی تحقیق ارزیابی ارتباط عوامل فرهنگی و هویتی(نما و پلان)معماری زمینه گرا در شهر اهواز و به طور متمرکز بر روی سه بنا از بناهای ساخته شده دوره پهلوی از جمله بنای دانشسرای مقدماتی، پل سیاه و ساختمان سیلو با معماری عصر مدرنسیم اروپایی می باشد. داده های تحقیق براساس پرسشنامه گردآوری و برای ارزیابی پایایی ابزار پژوهش، از روش کرونباخ استفاده شده است. تعداد و نوع نمونه گیری از طریق روش گلوله برفی(۴۱ نفر از کارشناسان خبره) بوده است. تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS وآزمون های کلموگروف – اسمیرنوف(KS و علامت(Sing Test انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد، بر اساس آزمون KS)مقدار سطح معناداری آزمون در تمامی موارد کمتر از ۰/۰۵ شده است. بنابراین فرض نرمال بودن دادهها رد شده است. همچنین براساس آزمون علامت میزان ارتباط شاخص نما با مقدار۱/۵۶۵ و سطح معنادار ی۰/۰۷۳و شاخص پلان با مقدار۱/۷۱۸ و سطح معناداری ۰/۱۲۹ در سه بنای مورد مطالعه معنادار نبوده و استفاده از هر دو شاخص (نما و پلان) در معماری دوره پهلوی نسبت به معماری مدرنیسم اروپایی یک اندازه بوده است.