تحلیل مولفه های وحدت گرایی در جهت ارتقاء هویت (نمونه موردی: محله ی گازران شهرستان جهرم)

با ورود عناصر معماری مدرن به ایران، میتوان تغییرات وسیعی در سبک معماری ایرانی مشاهده نمود. و معماری امروز ما به آشفته بازاری تبدیل شده است که در این راستا هرکسی ساز خود را می نوازد. و در این معماری هیچ انسجام و یکپارچگی به چشم نمی خورد. متاسفانه معماری معاصر ما غالبا به دور از هویت و اصالت ایرانی خویش است. این در حالیست که آثار معماری هر سرزمینی به عنوان نمادی برای معرفی هویت و فرهنگ آن مرز و بوم شناخته می شودو نقش بسزایی در گسترش مولفه های فرهنگی و هنجارهای اجتماعی ایفا می کنند. لیکن بی توجهی به روند کنونی تاثیرات منفی بر فرهنگ ما می گذارد؛ چرا که معماری و فرهنگ همواره از هم تاثیر پذیرفته و برهم تاثیر می گذارند. معماری سنتی ارتباط نزدیکی با جهان بینی عصر خود داشت، و انسان سنتی در دنیایی پر از معنا زندگی می کرد. و یک وحدت، کلیت و انسجام در تمامی ابعاد زندگی انسان سنتی حاکم بود که ریشه آن از اعتقادات عمیق و استوار او سرچشمه می گیرد، و وحدت از اصول بنیادی در معماری می باشد. نکته مهم در درک مفهوم وحدت در این است که وحدت در سایه هدف داری معنی پیدا می کند به این معنا که اجزا کثیر و گوناگون را در سایه یک هدف ویژه واحد، نظم و سامان بدهیم و از کثرت اجزا به سوی وحدت حرکت کنیم. هدف از این پژوهش اهمیت و شناخت هویت از دست رفته بر مولفه های وحدت گرایی و ارتباط آن با فضای معماری معاصر و همچنین بررسی محیط کالبدی محله ی گازران در شهرستان جهرم می باشد. نگارنده با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای جهت جمع آوری اسناد و مدارک به منزله رسیدن به وحدت در ساختار طرح اعم از انسجام عناصر، هماهنگی، ریتم و تداوم، بهره برده است،تا هویت فراموش شده را در محلات و فضاهای شهری بازگردانیم و با بررسی این پژوهش شاهد تجلی اصل وحدت و کثرت در طراحی این محله هستیم . چرا که طراحی شهری و سامان دهی فضایی در محله در پی تحقق بخشیدن به حکمت الهی با توجه نمودن به اصل تعادل فضایی و توازن کالبدی است.به طوری که انسان با قرارگیری در این فضاها از عروج به فروج و از لاهوت به ناسوت و برعکس آن در آمد و شد است.