مروری بر المانهای طراحی مقطع هندسی در کشورهای مختلف

نیمرخ عرضی، نشان دهنده ابعاد و شیب عرضی سواره رو، شانه ها و میانه راه، شیب شیروانی و موقعیت نهرهای جانبی است. بیشتر کشورها مجموعه ای از معیارهای طراحی برای انواع راه ها، ابداع کردند. بیشتر ساماندهی های متداول براساس فاکتورهایی از قبیل کنترل دسترسی و حجم ترافیک است. در این مطالعه به مقایسه ی ویژگیها و المانهای اصلی مقاطع عرضی پرداخته شده است. این المانها شامل سرعت طرح، پهنای خط، تعداد خطوط، عرض شانه و شیب عرضی آنها، عرض میانه، جدولها و خطوط پیاده رو و دوچرخه میشود. یکی از ویژگیهای پایهای مقاطع عرضی، عرض خطوط سواره رو است. این ارزیابی نشان داد که عرض خطوط در کشورهای مختلف، اما در یک محدودهی قابل قبول، متفاوت است. انتخاب تعداد خطوط، اصولا براساس حجم ترافیک برای همان تسهیلات است. شیب عرضی در خطوط ترافیکی برای بهبود زهکشی آبهای سطحی استفاده میشود. جالب است خاطر نشان کنیم که نزدیکی زیادی بین آیین نامه های مختلف دیده میشود ؛ بصورتی که شیب عرضی بین ۲ تا %۲.۵ قابل قبول ترین مقدار برای طرح است و این تفاوت در انواع راه ها ناچیز است. این مطالعه اثبات میکند که هیچ توافق بین المللی روی عرض مناسب شانه وجود ندارد. شیب عرضی باید روی شانه نیز به منظور زهکشی مورد استفاده قرار گیرد. اما باید دقت کرد که شیب بیشتری مورد استفاده قرار گیرد. طرح عرض میانه و بهره گیری از اجزای دیگر مقاطع عرضی در زمینه ی ایمنی کمتر شناخته شده است. کشورهای زیادی استفاده از جدول برای اهدافی چون کانال کشی و زهکشی را محدود کردهاند و اینگونه استفاده ها به طور معمول محدود به تسهیلات شهری با سرعتهای پایین تر هستند. پیاده روهامعمولا در نواحی شهری تعبیه میشوند. در بعضی از موارد، عابرین پیاده و دوچرخه سواران ممکن است از خط مشترک جدا شده از خطوط سواره رو استفاده کنند.