تاملی سازه انگارانه بر نقش هویت در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر خودکفایی دفاعی
محل انتشار: فصلنامه تخصصی علوم سیاسی، دوره: 15، شماره: 49
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 145
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PSQK-15-49_002
تاریخ نمایه سازی: 18 مرداد 1400
چکیده مقاله:
متغیرهای مختلف داخلی و خارجی در سیاست دفاعی تاثیرگذار هستند. عقاید، باورها، ارزش ها، تجربیات تاریخی ملتها و اندیشه های دفاعی از مهمترین متیرهای هویتی تاثیرگذار بر سیاست دفاعی به شمار می روند. مروری بر تحولات دفاعی و امنیتی جمهوری اسلامی ایران بیانگر این است که خودکفایی دفاعی یکی از مهمترین جهت گیری های سیاست دفاعی این کشور در چهار دهه گذشته به شمار می رود. تحقیق حاضر در قالب رویکرد کیفی اجرا شده و داده های آن به روش ترکیبی (کتابخانه ای و مصاحبه) جمع آوری شده اند. تجزیه تحلیل داده ها به روش «تحلیل مضمونی» و ایجاد رابطه همبستگی میان گزاره های محوری صورت گرفته است. هدف اصلی این مقاله شناخت نقش هویت در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی با تاکید بر خودکفایی دفاعی بود؛ متاثر از این هدف، سوال اصلی آن چنین سامان یافت؛ هویت چه نقشی در موضوعیت یافتن خودکفایی در سیاست دفاعی جمهوری اسلامی ایران دارد؟ این نقش آفرینی از چه طریقی انجام می شود؟ و با کدام رهیافت و نظریه تحلیل سیاست قابل تبیین است؟ رابر نتایج حاصله، تجربیات تاریخی و قاعده «نفی سبیل»، از مهمترین متغرهای هویتی تاثیرگذار بر خودکفایی در ایران هستند؛ این نقش آفرینی به واسطه ادراک نقش ملی «دولت مستقل» صورت می گیرد؛ رهیافت فرهنگی با محوریت نظریه سازه انگاری، چارچوب نظری مناسب برای تحلیل سیاست دفاعی ایران می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی آجورلو
دانشجوی دکتری علوم سیاسی(سیاستگذاری عمومی)،گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
مجتبی مقصودی
دانشیار گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم سیاسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. (نویسنده مسئول)