رویکرد روسیه در قبال نظم امنیتی خاورمیانه (۲۰۱۸-۲۰۱۰)

اهمیت ژئوپلیتیک و ژئواستراتژیک خاورمیانه سبب گردیده تا این منطقه از جایگاه ویژه ای در تفکر استراتژیک روسیه برخوردار باشد. ولادیمیر پوتین به عنوان برجسته ترین سیاستمدار در روسیه بعد از فروپاشی شوروی، تمایل خود را برای بازگرداندن روسیه به جایگاه قدرت بزرگ و ساختاری اعلام نموده و پویش ها و بحران های منطقه ای فرصت مناسبی برای اثبات ادعاهای او می باشد. در این میان، آغاز تحولات بهار عربی از اواخر سال ۲۰۱۰ و ظهور نشانه های گذار در نظم امنیتی منطقه ای و بین المللی بستر مناسبی را به منظور ورود مسکو به معادلات قدرت خاورمیانه فراهم نموده است. بر این مبنا، جلوه هایی از تغییر و دگرگونی در رویکرد روسیه به نظم امنیتی منطقه خاورمیانه پدیدار شده است. در همین ارتباط، پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که فدراسیون روسیه در دوره بعد از بهار عربی چه رویکرد و رهیافتی را در قبال نظم امنیتی خاورمیانه اتخاذ کرده است؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که رویکرد روسیه در قبال خاورمیانه پس از بهار عربی بر اساس نشانه هایی از واقع گرایی روسی از جمله موازنه نرم، روابط متعادل با تمامی کنشگران از جمله ائتلاف تاکتیکی و راهبردی با بازیگران منطقه ای و در نهایت، موازنه مستقیم و ایفای نقش متوازن کننده در برابر ایالات متحده امریکا تحقق یافته است. روش پژوهش در این نوشتار توصیفی- تحلیلی بر پایه روش کیفی و روش گردآوری داده ها نیز منابع کتابخانه ای و اینترنتی می باشد.