تداوم نفوذ ناتو به رهبری آمریکا در افغانستان و تاثیر آن بر امنیت ملی ایران

سازمان ناتو به عنوان یک اتحادیه نظامی – سیاسی و امنیتی پس از حملات یازده سپتامبر با حضور در طولانی ترین بحران سازمان در افغانستان،به منظور مدیریت چالش های ضد هژمونیک در حوزه ژئوپلیتیکی و ژئواستراتژیکی خاورمیانه ، و در تطبیق و تغییر خود در طی این تحولات شتاب بیشتری داده است.اتحادیه قدیمی و منسجم ناتو همواره در خدمت هژمون جهانی آمریکا و تقویت جایگاه تک قطب یک جانبه گرا ایالات متحده در بحران های متعدد وارد شده اسست. ایالات متحده با فرصت سازی و بیشینه سازی قدرت و نفوذ خود در ناتو و با گسترش این نهاد در مدیریت بحران ها در پی تداوم پرستیژ جهانی خود می باشد.مقاله پیش رو، با بهره گیری از متدولوژی تحلیلی – تبیینی و بر پایه نظریه ثبات هژمونیک در صدد پاسخگویی به چرایی حضور و نفوذ ناتو و آمریکا در مدیریت بحران افغانستان پس از یازده سپتامبر و ارزیابی پیامدهای آن بر امنیت جمهوری اسلامی ایران است. فرضیه مورد آزمون: نگرانی های امنیتی، مبارزه با تروریسم بین الملل، برقراری ثبات نسبی در افغانستان و جلوگیری از شکل گیری هژمون رقیب در منطقه می باشد.