مصرف قلیان از نگاه سلامت با مروری بر شواهد و مستندات در این زمینه

مصرف دخانیات در سالیان اخیر رواج گسترده ای در جهان یافته است. متقابلا تلاش هایی صورت گرفته تا از میزان مصرف آن کاسته شود ولی به دلایل متعدد، کوشش های مزبور توفیق چشمگیری نداشته است. عدم اعتقاد مصرف کننده به مرگبار بودن استعمال دخانیات، کاهش درآمد مالیاتی دولت ها از محل دخانیات، نبود کشت مناسب جایگزین، اشتغالزایی دخانیات در عرصه تولید، فرآوری، توزیع و تجارت سودآور، از دلایل عدم توفیق در کاهش تقاضای این محصول خطرناک است. با این وجود، جامعه جهانی کنوانسیون چارچوب سازمان بهداشت جهانی در مورد کنترل دخانیات را تصویب و دولت های عضو را متعهد ساخته تا با اتخاذ تدابیر متنوع تقنینی، قضایی و اداری مناسب نسبت به کاهش مصرف مواد دخانی اقدام کنند. ایران علاوه بر پذیرش کنوانسیون مزبور، مستقلا قانون جامع کنترل و مبارزه ملی با دخانیات را تصویب نموده است. این قانون برای اولین بار، قلمرو جرم انگاری را به حوزه مواد دخانی تسری داده و قصد دارد تا با به کارگیری ضمانت اجراهای اداری و کیفری، میزان تقاضا و مصرف دخانیات را مهار نماید. در این مقررات ضمن تاکید بر براهبردهای غیرقضایی مانند تدابیر مالی، فرهنگی و اداری، از ضمانت اجراهای کیفری نیز به منظور کنترل مصرف دخانیات استفاده شود. جرم انگاری های صورت گرفته در این قانون سه حوزه تولید، عرضه ومصرف را شامل می شود.